Γράφει ο Παναγιώτης Ζουζούνης…
Με μία απόφαση που περισσότερο θυμίζει άλλες εποχές παρά μια σύγχρονη δημοκρατική διοίκηση, ο Δήμαρχος Κω ανέλαβε ο ίδιος την προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου του δημοτικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού ΔΗ.ΡΑ.Σ. Και αν η είδηση αυτή προκαλεί αρχικά απορία, η ανάλυση των σεναρίων που εξυφαίνονται γύρω απ’ τους λόγους για τους οποίους ελήφθη αυτή η απόφαση, την καθιστά μάλλον αναμενόμενη. Τρεις οι αναγνώσεις της συγκεκριμένης απόφασης και καμιά απ’ αυτές δεν κολακεύει τη δημοτική αρχή και τον ίδιο τον Δήμαρχο.
1. Η μανία του απόλυτου ελέγχου και ο υπερσυγκεντρωτισμός.
Ο κ. Νικηταράς φαίνεται να έχει πείσει τον εαυτό του ότι μόνο μέσα από τη δική του «πατρική» επίβλεψη μπορεί να λειτουργήσει ο ΔΗ.ΡΑ.Σ. Η εμμονή του με τον «συγκεντρωτισμό» δεν είναι νέα ως φαινόμενο, έλκει της καταβολές της απ’ το παρελθόν. Ωστόσο, η επιλογή του να κρατήσει στα χέρια του και τον έλεγχο του δημοτικού μέσου ενημέρωσης θυμίζει περισσότερο καθεστώτα άλλων εποχών, όπου ο «ηγέτης» είθισται να έχει τον τελευταίο λόγο παντού, από τα έργα και τις αποφάσεις, μέχρι και τα …«ραδιοκύματα». Γιατί τι είναι η εξουσία, αν δεν συνοδεύεται από τον έλεγχο της ενημέρωσης;
2. Απαξίωση των στενών συνεργατών του – Δεν εμπιστεύεται κανέναν.
Η δεύτερη ανάγνωση είναι ίσως ακόμη πιο ανησυχητική. Η επιλογή του Δημάρχου δείχνει ξεκάθαρα ότι ίσως δεν εμπιστεύεται κανέναν από την ίδια του την στενή ομάδα. Ότι δεν έχει «πάγκο». Δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους αντιδημάρχους του, κανέναν από τους δημοτικούς του συμβούλους. Ούτε έναν δεν έκρινε ικανό να αναλάβει την προεδρία του ΔΗ.ΡΑ.Σ. και τούτο δεν αποτελεί απλώς μια έμμεση μομφή στις δυνατότητές τους, αλλά μια ανοιχτή παραδοχή αδυναμίας. Ότι περιβάλλεται από στελέχη που δεν μπορούν να σταθούν ούτε σε μια τέτοια θέση. Αν ο Δήμαρχος τους θεωρεί «ακατάλληλους» για το τιμόνι ενός ραδιοτηλεοπτικού σταθμού, τότε τι να υποθέσουμε για τους υπόλοιπους τομείς που έχουν αναλάβει ή επίκειται να αναλάβουν έως το 2028;
3. Το «φιάσκο» των αρνήσεων – Δεν τον εμπιστεύεται κανείς σύμβουλός του.
Υπάρχει βέβαια και η τρίτη ανάγνωση, πιο «γήινη», πιο πιθανή και μεταξύ μας; Πολύ πιο ανησυχητική για τον τόπο. Ότι απευθύνθηκε σε στενούς του συνεργάτες. Σε δύο αντιδημάρχους και μία δημοτική σύμβουλο. Και οι τρεις, σύμφωνα με πληροφορίες, αρνήθηκαν να «μπλέξουν». Μάλιστα στη μία περίπτωση ετέθη και θέμα παραίτησης ενός εξ’ αυτών. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ακόμη και οι «δικοί του», γυρνούν την πλάτη σε έναν δήμαρχο που δείχνει πια να βρίσκεται σε πολιτική αποδρομή, ανήμπορος πια να εμπνεύσει ή να πείσει ακόμα και τον στενό κύκλο πέριξ του γραφείου του. Γιατί να φορτωθεί κάποιος το πολιτικό βάρος μιας καρέκλας που «καίει» ή που επίκειται να πάρει φωτιά οσονούπω, αν ευσταθούν τα όσα ακούγονται για «περίεργες» απολύσεις υπαλλήλων και «μαύρες τρύπες» και μάλιστα δίπλα σε έναν ηγέτη που έχει χάσει παντελώς κάθε έλεγχο;
Η κρίση που έγινε τέλμα και η χειραγώγηση ως μέσο επιβίωσης.
Όποιο από τα τρία σενάρια κι αν ισχύει, «συγκεντρωτισμός», «απαξίωση» ή «απλή αδυναμία», η ουσία δεν αλλάζει. Η δημοτική αρχή βρίσκεται σε μια τέτοια διοικητική κρίση η οποία τείνει να μετατραπεί σε οριστικό τέλμα.
Σε μια περίοδο που η κοινωνική ειρήνη διαταράσσεται καθημερινά, σε μια περίοδο που η κοινωνία έχει χωριστεί στα δύο, στα «δικά μας παιδιά» και στους «εξοστρακισμένους», σε μια περίοδο που δυστυχώς επανήλθαν στη ζωή μας φαινόμενα όπως αυτά του κοινωνικού ρατσισμού και του εργασιακού εκφοβισμού που συχνά εκπορεύονται απ’ τις IP της Ακτής Κουντουριώτη, η απόπειρα «χειραγώγησης» του δημοτικού μέσου ενημέρωσης, με τον ίδιο τον Δήμαρχο στην κεφαλή του, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη ότι όταν η εξουσία νιώθει να απειλείται, η πρώτη της κίνηση είναι να ελέγξει την ενημέρωση. Κι εκεί είναι που αρχίζει να γίνεται πια «επικίνδυνη» για τον τόπο.
Η εικόνα λοιπόν είναι πια ξεκάθαρη. Ένας Δήμαρχος σε αποδρομή που δεν τον εμπιστεύονται ούτε οι στενοί του συνεργάτες, μερικοί εκ των οποίων ήδη αναζητούν -ή και έχουν βρεί- την επόμενη πολιτική τους “στέγη”, να επιμένει εμμονικά να είναι Πρόεδρος… του «εαυτού» του.